Het was een bitterkoude jaarwisseling en de voorbode van een zeer strenge winter begin 1979. Op de foto's zien we nog geen zendapparatuur. Het vuurwerk toont onder anderen de zeer goede minipijltjes. Deze leenden zich bij uitstek om vanuit de hand te worden afgestoken. Bij sommige pakjes minipijltjes (maar niet bij die op de foto) zaten zelfs een soort vlaggetjes, waarvan de rand een hol uiteinde had, waar precies zo'n pijltje in paste, om zodoende vanuit de hand te kunnen worden afgestoken. Opmerkelijk op de foto's is de doos met strijkers: oranje doos, met gele strijkers. Dit waren kwalitatief gezien zeer goede strijkers. Merk op een pak van 12 Driekleuren Fonteinen. Dat was een foutje van de plaatselijke Halfords: ze hadden ipv '1 gulden per stuk' (of zoiets) '1 gulden per pakje' opgeschreven. Omdat ik toen nog te jong was, moest mijn moeder mee om het vuurwerk op te halen. Dat gebeurde uiteraard meteen om negen uur 's ochtends op de dag dat verkoop was toegestaan. Alhoewel dat in Amsterdam al eerder mocht, was dat in mijn woonplaats vaak nog steeds op Oudjaarsdag zelf. Mijn moeder spotte de fout en ik was 12 Driekleuren Fonteinen rijker. Ik heb een advertentie van Halfords van 1977 aangehangen.
Veel geld hadden we toen niet. We droomden over het magische (niet bestaande) ''Pakket D''.
De grootste vuurpijl op de foto's was een kado van mijn opa. Hij gaf mij TIEN gulden. De pijl kostte HFL 9,90 en was gekocht bij Witbaard Feestartikelen in Amsterdam. Het is de pijl met de lichtgroene top en het roodgeel gestreepte reservoir.
Voorts zien we: Bloempotjes, Wilde Gans pijlen, Bijenzwermpijlen, Kanonslagen Shising (nieuw label en kwalitatief ook slechter), Grondbloemen (toen nog per stuk verkocht), Romeinse Kaarsen, Zonnetjes en naast de luchthuilers een dikkere luchthuiler: de zogenaamde Dolle Mina.




Geen opmerkingen:
Een reactie posten