Een verslag van de Muziek rond de fijne tijd van eind 1975.

Een verslag van de Muziek rond de fijne tijd van eind 1975.



In 1975 kregen we als jonge pubers meer mogelijkheden om aan vuurwerk te komen. In december draaide ‘Jaws’ in de bioscopen. Op muziekgebied was 1975 geen slecht, doch meer een vreemd jaar wat muziek betrof. Om van de vroege maanden een paar nummers op te noemen: Labelle met ‘Voulez vous couchez avec moi’, Hydra met ‘Marietje’, Adele Bloemendaal met ‘Een Lijster in de la’ en Donna Summer met de ‘Lady of the night’. De lente bracht ons onder andere Johnny Rodrigues met ‘Hey mal yo’ (dat meer als ‘ammenja ammenja’ klonk), Abba met ‘5X(I do)’, Shirley en Company met ‘3X(shame)’, Zangeres zonder naam met ‘Keetje Tippel’ (‘Tippellll’) en Roger Glover en gasten met ‘Love is all’ (at the Butterfly ball, waarin op de clip (een tekenfilm) zonder pardoes een insekt werd opgegeten!!). De zomer was goed en bracht zeer goede nummers van bijvoorbeeld Kamahl met zijn Olifantenlied (herinner je de grote neus van Kamahl nog?), de Eagles met ‘One of these nights’, Barry & Eileen met ‘If you go’ en Alain Barriere met het origineel van ‘If you go’: ‘Tu t’en vas’. Abba en ook Retta Young hadden een SOS geval en Shabby Tiger vond dat je het maar wat langzamer aan moest doen in je snelle auto: ‘Slow down’ zongen zij. De herfst gaf ons een voorproefje van de uitstekende wintermaanden. We hoorden ‘Guus’ in problemen geraken in de grote stad dankzij Alexander Curly, we hadden Brotherhood of Man met ‘Kiss me kiss your baby’ en ‘Sailing’ van Rod Stewart. De Stylistics met ‘Can’t give you anything (but my love)’ gaven de toon aan voor de wintermaanden. Van alle jaren wil ik dus 1975 tot de top rekenen . Muziek in november: Dave – ‘Dansez maintenant’, KC & the Sushine Band – ‘That’s the way I like it’, Reinhard Mey – ‘Als de dag van toen’, George Baker Selection – ‘Morning Sky’, People’s Choice – ‘Do it anyway you wanna’, Conny Vandenbos – ‘Sjakie van de hoek’, 5000Volts – ‘I’m on fire’, Barry & Eileen ‘Bad times’, Penny Mclean – ‘Lady Bump’, David Bowie – ‘Fame’, John Denver – ‘Calypso’, Teach In – ‘Goodbye Love’, Eagles – ‘Lyin’ eyes’, Jigsaw ‘Sky High’, Albert West – ‘My dear Rose’ en de Bee Gees met ‘Nights on Broadway’. Stuk voor stuk absoluut brilliante nummers. December bracht ons echter de top van 1975 met: Maggie Macneal – ‘When you’re gone’, Alexander Curly – ‘Agessus’, Abba – ‘Mama mia’, Smokey – ‘Don’t play your Rock ‘n’ Roll to me’ naast de november hits en in de laatste week van 1975: als tips: Nazareth – ‘Love hurts’, Dave – ‘Du côté de chez Swann’, Teach In – ‘Rosevalley’, Dizzy Man’s Band – ‘Turkey Turkey’, KC & the Sunshine Band – ‘Queen of Clubs’, Barclay James Harvest – ‘Titles’ (een uit Beatles plaattitels opgebouwd lied), David Bowie – ‘Golden Years’ (zeer toepasselijk), Andre van Duin – ‘Willempie’ (afschuwelijk) en als hits: Silver Convention – ‘Fly Robin Fly’, Chip Taylor – ‘Same Ol’ Story’, Hot Chocolate – ‘You Sexy thing’, Tina Charles: ‘You set my heart on fire’, Boney M – ‘Baby do you wanna bump’ en de nummer Een: ‘Mississippi’ van Pussycat, een groep bestaande uit oa de zusjes Tonny, Betty en Marianne Kawalczyk. Ze scoorden er ook mee in het buitenland. In Engeland stond Queen inmiddels op Een met ‘Bohemian Rhapsody’ op de voet gevolgd door Greg Lake (van Emerson, Lake & Palmer) met het tegen het commercialiseren van Kerst gerichte ‘I believe in Father Christmas’. De Ierse zangeres Dana (Rosemary Brown, geboren te Londen) bereikte de vierde plaats in Groot Brittannië met het ijzersterke (TROS- en AVRO-achtige) ‘It’s gonna be a cold cold Christmas’. Waarom deze platen nooit in Nederland zijn uitgebracht blijft een groot raadsel. Queen kwam met hun ‘Rhapsody’ nummer op 10 januari 1976 in Nederland op Een. Queen zal bij de meeste mensen Oud en Nieuw van 1975 terugbrengen, maar ik wil nu graag een paar top-nummers bespreken, die voor mij altijd de feestdagen van december 1975 oproepen. Kamahl had bijvoorbeeld een zeer interessante uitvoering van ‘White Christmas’ op de plaat gezet. De Tumbleweeds zongen het neerslachtige ‘It might as well have rained’ en de Cats zongen alweer een andere uitvoering van ‘Silent Night’ (alhoewel ik hun interpretatie nou niet bepaald tot mijn top reken). Kiki (Kiki van Oostindië), samen met een onbekende geheten ‘Pearly’ die mogelijk wat met Herman Schmits, Peter Koelewijn en/of Will Hoebee te maken heeft, zong ‘Patrick mon Cheri’ met donder, bliksem en regen in de achtergrond dat zeer goed paste bij de deprimerende wintermaanden. Een Franse dame geheten Sheila zette het vervolgens ook op de plaat en het werd een mosterhit voor haar met 800.000 verkochte platen in Europa, iets dat ik niet begrijp want de Franse versie is waaaaaardeloos. Shawn Phillips’ ‘A Christmas Song’ was opnieuw een tip (zie 1970) in 1975.
Een van de nummers die ik in de top van beste Kerst/Oud&Nieuw platen wil zetten is echter een plaat die op de 21e plaats binnenkwam in de hitparade van 27 december 1975 naar de 10e plaats steeg om er vervolgens na 3 weken alweer uit te liggen. : het nummer heet
'Een heel gelukkig kerstfeest', een Nederlandse cover van een Arabisch volksliedje, geschreven in 30 minuten en gezongen door een groep artiesten geheten:
''Bonnie, Ronnie, Ciska, Nico, Willeke, Harmen, Ome Jan (en Peter)'' Zeg maar de 'Do they know it's Christmas Time' of ‘Band Aid’ van 1975. Het merendeel van de artiesten herken ik wel, edoch wie nu Harmen Veerman en Ome Jan zijn? Respectievelijk zanger in de groep 'Left Side' en de portier van het omroepkwartier. Ome Jan mag trouwens zijn kunstgebit wel eens vastzetten en Peter moet eens stoppen met het roken van Caballero's (toepasselijke naam trouwens: 'Peter en zijn Rockets'). Hoe dan ook BERE goed nummer. Het duurde nog tien jaar voordat Nico Haak zijn kleine bijdrage omzette in een echt winterlied (zie 1985):




"Een heel gelukkig kerstfeest
voor jou en iedereen.
Een heel gelukkig kerstfeest
voor jou, voor mij, voor allemaal
voor jou, voor mij, voor allemaal


(Bonnie St. Claire):
De sneeuw valt met zachte vlokken
bedekt de stad met een wit tapijt


(Ronnie Tober):
Alle mensen versieren hun bomen
en genieten van die heerlijke tijd

(Ciska Peters):
Verlichte sterren versieren de ramen
en op de hoek staat een heilsoldaat

(Nico Haak):
Oh het vriest dat het kraakt
er is een glijbaan gemaakt
want de winter is pas goed ontwaakt


(Willeke Alberti):
De schapen liggen te dromen
in een stalletje onder de boom

(Harmen):
En engelenhaar als zachtjes
als een mooie witgouden stroom

(Ome Jan):
In een verlichte etalage
zit de kerstman in een arreslee

(Peter Koelewijn):
En elk kind dat het prachtig vindt
en ze willen allen met hem mee

(De Dames alleen):
Maar laten we niet vergeten
bij de boom en bij de stal
Deze wens: dat ieder mens
eens vrede hebben zal

(Kerstwensen apart ingesproken door alle artiesten op dit plaatje):

(Ciska)Gelukkig kerstfeest allemaal
(Nico)Voor iedereen prettige dagen
(Willeke)Vrolijk kerstfeest lieve mensen
(Harmen)Een geweldig kerstfeest
(Bonnie)Fijne kerstdagen
(Willeke)Ja
(Peter)Hele fijne kerstdagen voor iedereen
(Ronnie)Allemaal heel prettige kerstdagen
(Ome Jan)Een gelukkig kerstfeest
(etc)"

(Op 24 december 1988 komen een paar van de bovenvermelde artiesten als Artiesten voor het Ronald McDonald Huis met het lied ‘Gelukkig Kerstfeest’ nog even om de hoek kijken met hun vermonsterlijking van John Lennon’s ‘Happy X-mas (War is over)’ (zie 1972 en 1988)).
Dit maakte 1975 het topjaar. Alhoewel 1976, 1983 en 1984 ook goede jaren waren , geen ander jaar produceerde zoveel nostalgie in november en december wat muziek betreft als 1975. Nog even de top tien van het jaar 1975 die als volgt is: 1) George Baker Selection – Paloma blanca, 2) Kamahl – The Elephant song, 3) Roger Glover & Guests – Love is all, 4) Johnny & Orquestra Rodrigues – Hey mal yo, 5) Joey Dyser – 100 years 6) Barry & Eileen – If you go 7) Tammy Wynette – Stand by your man, 8) Status Quo – Roll over lay down, 9) Rod Stewart – Sailing en 10) Labelle – Voulez vous couchez avec moi ce soir? (Lady Marmalade). (Geen enkele november of december hit in de top 10).

Een verslag van de Muziek rond de fijne tijd van eind 1974.

Een verslag van de Muziek rond de fijne tijd van eind 1974.


Aan 1974 heb ik andermaal goede (muzikale) herinneringen. Het was ook het eerste jaar dat ik vuurwerk (via mijn ouders dan) kon en mocht kopen, hetgeen Kerst met Oud en Nieuw extra gezellig maakte. In het begin van 1974 maakte Jackpot ‘Everybody happy’. De lente was met heerlijke modder bedekt dankzij Mud met ‘Dyna-mite’ (dus niet ‘Dynamite’) en ‘Tiger feet’. We komen de boys later tegen dit jaar met een kraker. Marc Winter had het over de Strijdkreet en de Three Degrees vroegen zich af wanneer ze jou weer zouden zien. Charlie Rich zong over het mooiste meisje. Abba begon hun superstar status met het Eurovisie winnende lied ‘Waterloo’. Meer over Abba in 1975, 1976, 1979 en 1980. Ik wil ‘Be my day’ van de Cats niet vergeten, een lekker kermis-nummer voor de Hully Gully. De zomer van 1974 had krakers als ‘Sugar Baby love’ van de Rubettes, ‘OK Chicago’ van Resonance (een instrumentaal nummer met mitrailleurs en sirenes), en (neem nog een glas op alles dat ook was) ‘De goeie ouwe tijd’ van Gerard Cox. Ivan Heylen en Andre van Duin hadden het over boerenkinderen en Paper Lace zongen over ‘The night (that) Chicago died’. De Sparks zongen het beregoede ‘Amateur hour’. De zomer van 1974 was warm en we gleden op stukken karton de dijk af en vermaakten ons op de lokale kermis, waar we geen geld voor hadden. De herfst bracht ons andermaal ijzersterke nummers. ‘Rock your baby’ van George McCrae, 10CC met de ‘Wallstreet Shuffle’, Dalida met het meesterlijke ‘Gigi l’amoroso’, Albert Hammond die vliegangst had en C Jerome met ‘C’est moi’. Mike Vincent dacht met ‘Friet met mayonaise’ de draak te steken met Dalida’s lied. En zo brak de winter aan. Was de winter net zo goed als de rest van 1974?
Ik dacht het wel. Billy Swan met ‘I can help’, Carl Douglas met ‘Kung Fu fighting’ (een lied dat eerst B-zijde zou worden. Dit lied kwam uit ten tijde van de zeer populaire serie ‘Kung Fu’ met Gwasshoppew Carradine. Carl kwam een keertje uit de Londense metro en zag kinderen Kung Fu spelen en dacht ‘everbody’s Kung Fu fighting’ en dezelfde avond was het lied geschreven) en ook ‘Dance the Kung Fu’ als opvolger. Spooky (die net een spook leek) en Sue waren op een ster aan het swingen en Leo Sayer had het over een lange hoge bril of lange hoge glazen, de experts zijn er nog niet helemaal uit. Helaas kwam dit irritante nummer op Een op 14 december 1974 nadat Leo de George Baker Selection met het typische Hans Bouwens eigen ‘Sing a song of love’ had weggejaagd. Gelukkig waren de boys van Mud erbij om de Kerst nummer Een te scoren met ‘Lonely this Christmas’ net zoals in Groot Brittannië. De zanger van Mud, Lesley Gray kon je vaak kauwgom zien kauwen en soms zelfs zien roken als hij zong, omdat hij aan het playbacken was. Het zal je waarschijnlijk niets verbazen dat hij jong (hij werd 57) stierf aan een hartaanval in februari 2004 in Portugal en dan heb ik het nog niet eens over de keelkanker waaraan hij leed. Mud’s hit staat in mijn geheugen gegrift. Met woorden als:
‘Try to imagine, a house that's not a home
Try to imagine, a Christmas all alone
That's where I'll be
since you left me
my tears could melt the snow
What can I do, without you
I've got no place, no place to go

It'll be lonely this Christmas
without you to hold
It'll be lonely this Christmas
lonely and cold
It'll be cold, so cold
without you to hold
This Christmas.. ‘,
gevolgd door een gesproken gedeelte van Les: ‘D'you remember last year, when you and I were together? We never thought there'd be an end and I remember looking at you then and I remember thinking that Christmas must have been made for us, coz, darling, this is the time of year that you really, you really need love and it means so very, very much, so if you're lonely this Christmas ….’



Zeer, zeer goed. Helaas vond Bonnie St. Claire het later nodig om een letterlijke vertaling van dit lied te vertolken. Andere nummers in de laatste week van 1974 waren het zeer goede ‘You ain’t seen nothing yet’ van Bachman Turner Overdrive, Percy Sledge met ‘My special prayer’ (een nummer dat toen al bijna een half jaar in de hitparade stond, dus niet echt als Kerst-nummer kan worden gezien), het prachtige Juke Box Jive van de ‘Rubettes’ en niet te vergeten Queen met ‘Killer Queen’. Queen zien we terug in 1975. Kerst-achtige nummers kwamen van Ben Cramer met het Trojka achtige ondermaatse ‘Winter’ en (helaas) Nana Mouskouri met ‘The three bells’, een bekend nummer bekend als ‘Les trois Cloches’ dat Andre van Duin later (augustus 1982) naar nummer Een bracht als ‘Bim Bam’. Er was in december ook wat te doen met een liefdadigheidsactie voor kanker en Vader Abraham zong daarom ‘Geven voor Leven’ (Pierre Kartner had afgesproken met de programmamakers dat hij bij het bereiken van de 50 miljoen gulden, zijn baard zou afscheren en per opbod zou laten verkopen. De baard moest er dus aan geloven)
en Therese Steinmetz ‘Geef ze een kans’. Teach In zong ‘Tennessee Town’ met de nadruk op de ‘T’, waardoor het lied wat stuntelig overkwam in het Engels. Meer van Teach In in 1975.
De Top Tien van 1974 is als volgt: 1) George McCrae – Rock your baby 2) Rubbettes – Sugar Baby love 3) Cats – Be my day 4) Mud – Dyna-mite 5) Mud - Tiger feet 6) Spooky & Sue – Swinging on a star 7) Dalida – Gigi l’amoroso 8) 10CC – Wallstreet shuffle 9) Carl Douglas – Kung Fu fighting en 10) Albert Hammond – I don’t wanna die in an air disaster.

Een verslag van de Muziek rond de fijne tijd van eind 1973.

Een verslag van de Muziek rond de fijne tijd van eind 1973.


Dit jaar was andermaal een sterk muziekjaar. Laten we met de lente beginnen met hele top tien’s van goede nummers zoals bijvoorbeeld Cliff (de dominee) Richard met ‘Power to all our friends’, Mocedades met ‘Eres tu’ en Anne Marie David met ‘Tu te reconnaitras’. Allemaal songfestival nummers waarvan de winnares Anne Marie in mijn ogen de slechtste was. Andere goede nummers waren onder andere Dizzy Man’s band met ‘The Show’ en Gerrit Dekzeil met ‘Ik ben Gerrit’. De Osmonds zongen ‘Down by the lazy river’. De zomer van 1973 was goed in weer en muziek zoals Sharif Dean met ‘Do you love me’ en ‘Angeline’ (de blonde sex-machine ja ja) van Peter Koelewijn. Redbone had het over de ellende van ‘Wounded Knee’,waar zij toevallig allemaal gewond waren geraakt. De herfst van 1973 was eveneens goed met bijvoorbeeld nummers als ‘Angie’ van de Rolling Stones, ‘My friend the wind’ van Demis Roussos en ‘Vado Via’ van Drupi. Laten we maar snel naar de winter toegaan en de Kerst periode. Stond het goede ‘Angie’ op nummer Een laat oktober, in november en december moesten we het helaas doen met nummers als ‘The day that Curly Billy shot down Crazy Sam McGee’ van de Hollies (een redelijk hol nummer) en ‘Schőnes Mädchen aus Arcadia’ van Demis Roussos op Een. Niet echt om in feeststemming van te raken. Andere nummers die meer indruk maakten waren bijvoorbeeld Ringo Starr met ‘Photograph’, Nico Haak met de ‘Joekelille’ en de Cockney Rebel met ‘Sebastian’. De laatste week van 1973 kwam het een beetje goed met Gerard Cox op nummer Een met Kerst met het lied ‘’t Is weer voorbij die mooie zomer’. Hij kwam op Een op 15 december en maakte plaats voor de ‘Vieze oude man’ van de Three degrees op 19 januari 1974. Pas in de vroege lente van 1974 ging het weer wat beter met de nummer Een noteringen.
Andere nummers te samen met Gerard in de laatste hitparade van 1973 waren ‘Ik doe wat ik doe’ van Astrid Nijgh, die zong over hoe het is om een prostituee te zijn, en ‘Ella’ van Andre Moss, een instrumentaal (saxofoon) nummer. Gerard Cox zijn hit was een cover van een bekend Country en Western lied, dat al door vele artiesten was gezongen. Dat lied ging over een trein, geheten de ‘City of New Orleans’. Ik moet zeggen dat ik Gerard’s ‘vertaling’ best wel goed vind en met name zinnetjes als ‘het scherpe hoge zoemen van een muh-hug’ en ‘nu zit ik met m'n dia's in de regen hier’ zijn erg treffend. Ach ja aan alles komt een end: aan de zomer en aan het jaar. Dat maakte dit nummer erg toepasselijk.
De Engelsen hadden het wat beter met hun nummer Een. Dit nummer roept bij mij het sterkst de herinneringen van 1973 op. In Nederland kwam het lied binnen op 22 december 1973 en haalde de derde positie en bleef 7 weken in de hitparade staan. Niet slecht voor een kerstnummer om in februari nog in de hitparade te staan. In Engeland stond ditzelfde nummer op Een met Kerst (namelijk van 15 december 1973 tot en met 12 januari 1974. We hebben het uiteraard over Slade met ‘Merry Xmas everybody’ (met de ‘s’ van Xmas in spiegelschrift geschreven)

‘’Are you hanging up a stocking on your wall?
It’s the time that every Santa has a ball
Does he ride a red nosed reindeer?
Does he turn up on his sleigh?
Do the fairies keep him sober for a day?

So here it is,
Merry Christmas,
Everybody’s having fun,
Look to the future now
It’s only just begun….’’

En het bekende einde: ‘’IT’S CHRIIIIIIIIIIISTMAAAAAAAASSSSS’’
Slade had gezelschap van de groep Wizzard met het ijzersterke ‘I wish it could be Christmas everyday’ dat een vierde plaats in de Britse Hitparade haalde, maar in Nederland nooit een hit/tip is geweest. Wizzard en ook Slade uiteraard komen terug in de Top 100 van Oud en Nieuw.
Dat maakte 1973 toch weer een goed jaar. In dit jaar werden we ook wat ‘serieuzer’ met kerstbomen verzamelen. Zo serieus dat we dachten zelf maar iets van 100 bomen in brand te steken op een veld en dat terwijl de wind pal op een blok met flats stond. Zo’n uurtje voor de officiële verbranding moest de brandweer dus toch nog even uitrukken: voor ons! Gelukkig Nieuw Jaar! Ze (en de politie) waren er best schappelijk erover en een uurtje later stonden we te kijken hoe zij het er vanaf brachten met de wind op een blok huizen en heel wat meer bomen, alhoewel hun stapel honderd bomen lichter was dan gebruikelijk.
De top tien van 1973 was als volgt: 1) Sharif Dean – Do you love me 2) Rolling Stones – Angie 3) Redbone – We were all wounded at Wounded Knee 4) Gerard Cox – ‘t Is weer voorbij die mooie zomer 5) Demis Roussos – My friend the wind 6) Freddy Breck – Rote Rosen 7) Golden Earring –Radar Love 8) Nick MacKenzie – One is one 9) Sweet – Block Buster en 10) Chi Coltrane – Go like Elijah.

Een verslag van de Muziek rond de fijne tijd van eind 1972.

Typerend nummer voor december 1972.



Een verslag van de Muziek rond de fijne tijd van eind 1972.

Dit jaar was andermaal een produktief jaar. Om wat Lente-nummers op te noemen: de Sweet met ‘Poppa Joe’, Middle of the Road met ‘The talk of all the USA’ en ‘Apres Toi’ van Vicky Leandros (winnares Eurovisie Songfestival (voor Luxemburg)). De warme zomer, waarvan ik de schoolvakantie aan de kust van Noord Holland doorbracht, had fantastische nummers als ‘Un Canto a Galicia’ van Julio Iglesias, ‘Popcorn’ van (oa) de Popcornmakers., ‘Zomerzon’ van de Makkers en niet te vergeten ‘Mario’ van niet Corry, maar Hanny en de Rekels. In de herfst werden we gepresenteerd met zeer goede muziek als ‘Sugar me’ van de pianospelende Linsey de Paul, ‘Mexico’ van Les Humphrey en zijn zangers, de Partridge Family met ‘I think I love you’ en ‘He schat weet je dat’ van Theo en Marjan. De winter was er niet slechter op. Helaas begon het wel met Vicky Leandros en het in mijn ogen zeer armzalige ‘Ich hab’ die Liebe geseh’n’, dat wekenlang op nummer Een stond. Gelukkig werd het niet de Kerst nummer Een. Op 16 december 1972 kwamen de Osmond brothers met ‘Crazy Horses op Een. Dat nummer, ik weet het nog goed, speelden ze tijdens Een van de Acht (een vreemd spel met uiteindelijk een lopende band, gepresenteerd door Mies (Het Dorp) Bouwman). In het eind van de zestiger en begin van de zeventiger jaren waren ze al razend populair in de USA. Het duurde bijna tien jaar voordat ze hun succes in Nederland hadden. Pas in februari 1973 werden ze verdreven door de Sweet met het prachtige ‘Blockbuster’. Grappig dat twee opeenvoldende nummer Een hits met een sirene-achtig geluid begonnen. Andere nummers in de winter van 1972 waren Peter Skellern met ‘You’re a Lady’, de Doobie Brothers met ‘Listen to the music’, Gerard Cox met ‘1948’ (‘Toen was geluk heel gewoon’ een cover van ‘Alone again, naturally’ van Gilbert O’Sullivan) en ‘Ben’ van Michael Jackson (een lied over een rat). Andre van Duin had een top 3 hit met het vreemde ‘Bananen lied’ en Alice Cooper had het over verkiezingen met ‘Elected’. Een zeer goed nummer dat binnenkwam op 30 december 1972 was van de Hollies geheten ‘Magic woman touch’.
De nummer Een van Groot Brittannie was ook voor een Osmond jochie: Little Jimmy Osmond met ‘Long Haired Lover from Liverpool’ (en dat zong hij met een kinder Amerikaans accent!). Dit nummer bereikte een tweede plaats in de hitparade van de vroege winter en lente van Nederland in 1973.
Sommige van de bovenstaande nummers roepen sterke herinneringen op van de winter van 1972 en de appelflappen en oliebollen en ook, nu we wat ouder werden, het vuurwerk en de jaarwisseling. Dit was ook een van de eerste jaren dat we op zgn ‘kerstbomenjacht’ gingen. Hierover in 1973 meer. Ik wil nog even een nummer van de Jackson Five vermelden dat alleen in Groot Brittannië een tip is geweest: ‘Santa Claus is coming to town’ een bekend nummer van Eddie cantor (1934) in alweer een ander jasje gestoken. Over Jacksons gesproken: misschien dat ‘Ben’ van Michael Jackson een Kerst-achtig thema had, maar ook december 1972 was betrekkelijk Kerst-arm in Nederland, met uitzondering van Shawn Phillips’ ‘A Christmas Song’ (zie 1970) als tip en een nummer dat de sterkste associaties bij me oproept. Dit nummer stond 8 weken in de Britse hitparade en kwam niet hoger dan een vierde plaats. In Nederland stond het 7 weken in de hitparade en kwam het niet hoger dan een zesde plaats. Het nummer was al een jaar eerder geschreven en toen geflopt in de USA.
De officiele artiestennaam luidt: ‘John and Yoko and the Plastic Ono Band with the Harlem Community Choir’. Het nummer is uiteraard ‘Happy Xmas (War is over)’. Officieus is het dus John Lennon met zijn vrouw Yoko Ono. Telkens wanneer ik

‘’So this is Xmas
and what have you done?
Another year over
and a new one just begun.
And so this is Xmas
I hope you have fun.
The near and the dear one
the old and the young .
A very Merry Xmas
and a happy New Year,
let's hope it's a good one
without any fear
etc…’’

hoor, gaan mijn gedachten terug naar de goede oude tijd van Kerst en Oud&Nieuw van 1972 en de pret die ik mocht beleven. Helaas werd het nummer diverse malen opnieuw uitgebracht (net als het ‘Imagine’ van 1971) met name na de moord op John Lennon op 8 december 1980. Het nummer is steevast onderdeel van elke verzamel CD met Kerstmuziek en staat in de Top 5 van allerbeste kerst-platen (zie aldaar). Een walgelijke artiesten versie komen we weer tegen in 1988 (zie aldaar) geheten ‘Gelukkig Kerstfeest ‘ ten bate van Happy Meals: Artiesten voor het Ronald McDonald Huis. De top tien van 1972 was als volgt: 1) Julio Iglesias – Un Canto a Galicia 2) Middle of the Road – Sacramento 3) Cats – Let’s dance 4) Vicky Leandros – Ich hab’ die Liebe geseh’n 5) Popcorn –(oa ) Popcornmakers 6) Vicky Leandros – Apres toi 7) Sweet – Poppa Joe 8) Creedence Clearwater Revival – I put a spell on you 9) Earth & Fire – Memories en 10) Mouth & MacNeal – Hello-A.

Een verslag van de Muziek rond de fijne tijd van eind 1971.

Een verslag van de Muziek rond de fijne tijd van eind 1971.

De belangrijkste zomerhits van 1971 wil ik toch even noemen. Ik zie de blauwe zwaailichten (op de zwart-wit TV) van het programma ‘Op Losse Schroeven’ nog voor me toen Jacques Herb over ‘Manuela’ zong, een vrouw die hij net kende, maar toen hij zo ‘verward’ raakte toen hij naar haar keek, tegen een andere auto opreed met alle gevolgen van dien. De Sweet had het over ‘Coco’ en Focus werd bekend met ‘Hocus Pocus’. De Shangri-Las zaten met hun ‘Past, Present en Future’ niet al te ver van het Oud en Nieuw Thema.
November en december 1971 produceerden zeer goede nummers. Middle of the Road uit Schotland zongen over de zon (‘Soley Soley’), stonden op nummer Een op 30 Oktober en werden pas afgelost door Rod McKuen met ‘Without a worry in the world’ op 27 November, die op zijn beurt een week later door de Poppys met ‘Nee, nee niets is veranderd’ (‘Non, non rien n’a changé’) werd verslagen. De Poppys kwamen in september al binnen met dit nummer en zakten in eerste instantie voordat ze nummer Een werden. Dit circa 20 leden tellende jongenskoor was van oorsprong een kerkkoor en ze hadden een van de weinig Franstalige nummer Een’s in Nederland. Lenny Kuhr kwam in de lente van 1980 even op ‘Visite’ met een nieuwe samenstelling van de Poppys. De Kerst nummer Een was voor Mouth en MacNeal (alias van Willem (Mutti ich muß scheiße)(Big Mouth) Duyn en Sjoukje van ‘t Spijker (geboren 5 mei 1950 in Tilburg )) met ‘How do you do’. Willem Duyn (geboren 31 Maart 1937) was al ‘oud’ (34) en Sjoukje had net droge luiers (21) toen ze als duo begonnen. Ze scoorden een 8-ste plaats met dit nummer in de USA. Sjoukje was verpleegkundige, maar na het succes van deze Kerst hit werd ze toch maar zangeres. In de zomer van 1972 stonden ze weer op Een met ‘Hello-A’ en in 1974 vertegenwoordigden ze Nederland in het Eurovisie Songfestival met ‘Ik zie een Ster’ (derde plaats). Maggie MacNeal werd kort daarna aan de kant gezet, maar we zien haar terug in de winter van 1975 (zie aldaar). Zij vertegenwoordigde Nederland andermaal in 1980 op het Eurovisie Songfestival met ‘Amsterdam’. Big Mouth maakte nog een paar zwakke nummers na de breuk , alleen en met een dame geheten Little Eve. In zijn woonplaats, het Drentse Roswinkel, is WillemDuyn op 4 december 2004 op 67-jarige leeftijd aan een hartstilstand overleden.
In Groot Brittannie was de Kerst nummer Een weggelegd voor het afschuwelijke ‘Ernie (the fastest milkman in the west)’ van Benny Hill, een nummer dat (in het kort) gaat over een een overspelige (U raadt het) melkboer en zijn vrouwelijke klanten.
De enige nummers die maar iets van de Kerst sfeer naderden in de laatste week van 1971 waren Ben Cramer met ‘Vrede’, John Lennon met ‘Imagine’ en wellicht (op nummer drie in de hitparade) Herman van Keeken met ‘Pappie loop toch toch niet zo snel’. Leuke en herkenbare nummers waren overigens Slade met ‘Coz I luv you’, Peter Koelewijn en zijn Rockets met ‘Kom van dat dak af’, de Piglets met ‘Johnny Reggae’ (een prachtig nummer in plat Londen’s gezongen met het suggestieve ‘he looks me in the eye when he shoots’) en ‘Is this the way to Amarillo’ van Tony Christie.
De top tien van het jaar 1971 is als volgt: 1) Jacques Herb – Manuela 2) Mieke Telkamp – Waarheen, waarvoor 3) Poppys – Non non, rien n’a changé 4) Peter Maffay – Du 5) Middle of the Road – Soley soley 6) Rod McKuen – Soldiers who want to be heroes 7) Wilma en Vader Abraham – Zou het erg zijn lieve opa 8) Oscar Harris – Soldiers Prayer 9) Ike & Tina Turner – Proud Mary en 10) Peret – Borriquito.

Een verslag van de Muziek rond de fijne tijd van eind 1970.

Een verslag van de Muziek rond de fijne tijd van eind 1970.

1970


In de eind 60’er jaren zat ik nog op de lagere school en vierde ik de jaarwisseling of slapend of achter de ramen met zelfgebakken oliebollen en appelflappen. Een associatie met muziek was er nog niet echt, wellicht met uitzondering van de grotere hits. In 1969 was het ‘Marian’ van de Cats uit Volendam, dat de Kerst nummer Een was, maar om nou te zeggen typisch Kerst 1969? Nee. De lagere school was wat dat betreft belangrijker op de laatste dag voor de Kerst- vakantie met liedjes, kerstbomen en koekkransjes. Vlak voor het einde van de vakantie was er op de zaterdag het kerstbomenfik en dat was het dan. De zeventiger jaren begonnen wat meer in ons bewustzijn door te dringen, aangezien we opgroeiden en ouder werden en als gevolg daarvan in echte feestvierders veranderden. Muziek als herinneringsbaken werd een feit. Ik kan me van 1970 hits zoals ‘Mijn Gebed’ van DC Lewis, ‘Lay down’ van Melanie, ‘El Condor pasa’ van Simon en Garfunkel, ‘In the summertime’ van Mungo Jerry enzovoort herinneren. De herfst werd gekenmerkt door nummers als ‘Tears of a Clown’ van Smokey Robinson en ‘To my father’s house’ van de Les Humphries Singers. De winter telde slechts een paar nummer Een hits waarvan de Cats met ‘Where have I been wrong’ en ‘My sweet Lord’ van George Harrison wel bekend zijn. De eerdere maanden van 1971 waren voor Gilbert O’Sullivan weggelegd met zijn ‘Nothing Rhymed’. De Kerst nummer Een van 1970 was van de Tee Set die het over kruidenthee hadden: ‘She likes Weeds’. Tee Set kwam uit Delft, begon met een wisselende samenstelling en had wat hits eind jaren zestig/begin jaren zeventig (wie kent er niet ‘Ma belle Amie’?). Peter Tetteroo was de zanger (hij had zelf een hit met ‘Red Red Wine’ in november 1968, dit nummer zien we terug in 1983 uitgevoerd door UB40). Peter stierf op 9 september 2002. Polle Eduard en Nico Haak waren ook bij Tee Set betrokken. We komen hen in latere jaren weer tegen. Het lied ‘She likes weeds’ werd niet uitgepracht in de USA vanwege het opruiende karakter. Het ging immers om ‘een oud vrouwtje dat van kruiden hield’ (ja, ja, Peter). Andere nummers in de laatste week van 1970 waren onder andere The Who met ‘See me, feel me’, George Baker selection met ‘Over and over’, Rattles met ‘the Witch’, Neil Young met ‘Only love can break your heart’ en Dave Edmunds met ‘I hear you knocking’ (de Kerst nummer Een in Groot Brittannie). Het enige Kerst-achtige nummer was voornoemd lied van George Harrison, maar om je eerlijk te bekennen deed en doet me dit nog steeds denken aan de Hare Krishna ("He left this world as he lived in it, conscious of God, fearless of death, and at peace, surrounded by family and friends." Zo schreven de Krishna’s later over hem).
Shawn Phillips had het nummer ‘A Christmas Song’ uitgebracht, een mix van pop en vrolijke zeg maar gospel. ("The Christmas Song was written in a hotel room in Rome in 1969. I can’t remember what I was in Rome for, but it was close to Christmas and I started thinking about that and all what that entailed and I wanted to tell the story somewhat differently and make it fun. A few months later, when we were recording “Second Contribution”, I played the song for Jonathan Weston, but he didn’t want to waste any of the studio time we had. I was determined to get it on tape. So when he and the engineer Robin Cable went out for a dinner break, I got on the phone and gathered together 19 musicians
and I had everyone of them set up with microphones and had the levels set. We’d rehearsed it several times and we were sitting in the studio, when Jonathan and Robin walked into the control room. I just told Robin to roll the tape. It was done in the first take." (Shawn Phillips)).
Ik hoorde dit nummer pas in 1978 op de radio. Dit nummer was noch in Nederland noch in Groot Brittannie een hit en alleen in Nederland in december 1972 en 1975 een tip, maar is zeer leuk en is terug te vinden in de Oud en Nieuw Nostalgia top 100.
De Top 10 van het jaar 1970 was als volgt: 1) Corry en de Rekels – Huilen is voor jou te laat 2) Golden Earring – Back Home 3) Simon & Garfunkel – El Condor pasa 4) Mungo Jerry – In the summertime 5) Kinks – Lola 6) Les Humphries singers – To my father’s house 7) DC Lewis – Mijn gebed 8) Shocking Blue – Mighty Joe 9) Black Sabbath – Paranoid 10) Roger Whittaker – I don’t believe in if anymore.

Sint Nicolaas 1978.

Sint Nicolaas 1978.

Sint Nicolaas werd bij ons altijd op 5 december gevierd en niet 'het weekeinde ervoor of het weekeinde erna'. Gebruikelijk was dat de oude wasteil (waar wij vroeger slechts een maal per week in gebadderd werden) werd gevuld met kadootjes. Een en ander aangevuld met pepernoten en uiteraard banket en warme chocolademelk. Toen we nog Sint-gelovig waren werd de teil op slinkse wijze in de schuur gezet met het lampje aan. Met een bonzend hoofd en hartkloppingen zocht ik tevergeefs naar de Sint, zijn schimmel en de Pieten op de daken van de huizen, maar hij was weer te snel. Later werd de teil boven gevuld en dan naar beneden gesjouwd.
Ik heb een fotootje van de viering als zodanig aangehangen en ook een foto van mijn kado's. We zien onder anderen de LP van Jean Michel Jarre: Equinoxe (die halen we trouwens HIER effe op), een zeer goede en sfeer makende LP. Bovendien zien we het single-tje van Rod Stewart 'Da Ya Think I'm Sexy'. Beide heb ik trouwens nog steeds in minte staat. Voorts zien we een pak Das Pronto (''klei dat hardt zonder oven'') en zelfs dat oorspronkelijke pak heb ik nog!! Een chocolade-letter van Delicata, een zak Oud Hollandsche Peepernooten en een grote dobbelsteen van marsepein. Tot slot een Ravensburger tangram-spel, een olielamp en het boek van Dr. J. Seldenrust over zijn werk als forensisch patholoog-anatoom. Uiteraard het geijkte gedicht rechts op de voorgrond.

Zijn jullie allemaal zoet geweest?

De kadootjes van Sint Nicolaas 1978 netjes uitgestald. Let op het dekbed: dekbedden werden vanaf de eind 70-er jaren de norm.

Hier nog een foto van de zolderkamer in december 1978, reeds voorbereid op de gezellige tijd van Sint Nicolaas, Kerst en Oud & Nieuw. Het lichtjessnoer is er een van ''draai een lampje los en de rest gaat uit''.

Vuurwerkcollectie 1978 op 1979.

Vuurwerkcollectie 1978 op 1979.

Het was een bitterkoude jaarwisseling en de voorbode van een zeer strenge winter begin 1979. Op de foto's zien we nog geen zendapparatuur. Het vuurwerk toont onder anderen de zeer goede minipijltjes. Deze leenden zich bij uitstek om vanuit de hand te worden afgestoken. Bij sommige pakjes minipijltjes (maar niet bij die op de foto) zaten zelfs een soort vlaggetjes, waarvan de rand een hol uiteinde had, waar precies zo'n pijltje in paste, om zodoende vanuit de hand te kunnen worden afgestoken. Opmerkelijk op de foto's is de doos met strijkers: oranje doos, met gele strijkers. Dit waren kwalitatief gezien zeer goede strijkers. Merk op een pak van 12 Driekleuren Fonteinen. Dat was een foutje van de plaatselijke Halfords: ze hadden ipv '1 gulden per stuk' (of zoiets) '1 gulden per pakje' opgeschreven. Omdat ik toen nog te jong was, moest mijn moeder mee om het vuurwerk op te halen. Dat gebeurde uiteraard meteen om negen uur 's ochtends op de dag dat verkoop was toegestaan. Alhoewel dat in Amsterdam al eerder mocht, was dat in mijn woonplaats vaak nog steeds op Oudjaarsdag zelf. Mijn moeder spotte de fout en ik was 12 Driekleuren Fonteinen rijker. Ik heb een advertentie van Halfords van 1977 aangehangen.
Veel geld hadden we toen niet. We droomden over het magische (niet bestaande) ''Pakket D''.
De grootste vuurpijl op de foto's was een kado van mijn opa. Hij gaf mij TIEN gulden. De pijl kostte HFL 9,90 en was gekocht bij Witbaard Feestartikelen in Amsterdam. Het is de pijl met de lichtgroene top en het roodgeel gestreepte reservoir.
Voorts zien we: Bloempotjes, Wilde Gans pijlen, Bijenzwermpijlen, Kanonslagen Shising (nieuw label en kwalitatief ook slechter), Grondbloemen (toen nog per stuk verkocht), Romeinse Kaarsen, Zonnetjes en naast de luchthuilers een dikkere luchthuiler: de zogenaamde Dolle Mina.

Hier een eerste impressie van het vuurwerk van 1978 op 1979.

Hier heb ik de uitstalling uitgebreid.

Dezelfde uitstalling, maar vanuit een lagere hoek genomen.

Een Halfordsadvertentie uit 1977.

Een middagje naar de Brandweer van Schiphol in de Herfst van 1978.

Een middagje naar de Brandweer van Schiphol in de Herfst van 1978.

Ergens in de Herfst van 1978 besloten we naar Schiphol te fietsen. Dat was niet eenvoudig en moest toen nog via Badhoevedorp. We gingen naar een van de brandweerkazernes en vroegen beleefd aan de Commandant of we wat foto's mochten maken. Geen probleem, maar ''bij een alarm/melding moesten we naar de achterzijde van de wagens rennen'', zo zei hij. Wij dus hopen op een melding en wat denk je?? NIETS!!

Hier poseert mijn goede jeugdvriend bij de grote trucks. Let op de beroemde Parka-jas!!

Een Amerikaans ogende ambulance. Destijds een zeldzaamheid in Nederland.

Hier staan de logge en hoekige machines klaar om uit te rukken.

Het interieur/de cabine van zo'n brandweerauto oogt opvallend simpel.

De Sint Nicolaas Intocht van 1979.

De Sint Nicolaas Intocht van 1979.

Meestal kwam de Sint (in dit geval hebben we het over de 70-er en 80-er jaren) een week later dan de TV-intocht in onze woonplaats aan. Dus als de Sint midden november op de TV aankwam (met Mies Bouwman of Aart Staartjes en Piet Romer de Hoofdpiet), dan kwam hij een weekendje later bij ons aan. Bijna altijd te paard en meestal ging hij richting een lokaal scholengemeenschap, alwaar hij dan op een troon ging zitten en de rest van de middag handjes schudde met de kinderen. Tijdens mijn lagere schooltijd was het altijd bere-druk en ging je via zijgangen in het scholengemeenschap-gebouw, die op hun beurten met de typische Gemeente dranghekken in blokken waren verdeeld, geleidelijk aan richting de Sint. Na het handjeschudden kreeg je een zak snoepgoed en een stapel strips. Sommigen waagden NOG een rondje. Later (eind 70-er jaren) verplaatste de Sint zich naar het lokale Cultureel Centrum en was de lol er als het ware van af.

Hij komt, hij komt. Het echtpaar in bont is een arts (uit de buurt) met haar man en kinderen.

En daar gaat ie weer (in dit geval naar het Culureel Centrum)...

3 Meter zenden in 1980.

Zo rond de herfst van 1979 luisterden we naar de FM radio (Hilversum Drie en dat soort muziek). Mogelijk dat we toen per ongeluk tussen de 100 en 104 MHz eens een keer terecht kwamen, maar we hoorden toen mensen met elkaar babbelen, sommigen brommend en in de ruis, anderen daarentegen scherp en zelfs in stereo.
We liepen wel eens richting het winkelcentrum en langs een elektronicazaak. Daar zagen we een printplaat liggen van een zgn Stentor FM-zender. Met een hoop vallen en opstaan (Ik geloof dat ik er diverse naar de knoppen heb geholpen) werden we behendig in elektronika en zenden. In eerste instantie legde ik de hele buurt plat, maar geleidelijk aan werd het beter en in januari 1980 reisde ik zelfs naar Wormerveer om aldaar een stereo-coder te kopen. Inmiddels hadden we vele mensen leren kennen en ik kwam zelfs twee oude schoolgenoten weer tegen: de een zat op de FM, de ander stuurde TV-signalen naar de versterker op de hoogste flat van de stad om zo illegaal (veelal na 00.00 uur) programma's uit te zenden. Toen stonden de grote schotels nog open nadat NL 1 en 2 ophielden en het behoefde geen groot vermogen om een signaal uit te richten op zo'n schotel en dit gratis doorversterkt te krijgen via de kabel-TV. Vele lokale winkeliers adverteerden zo onder het motto 'kom gerust eens langs'. Met de opkomst van de 27 Mc verdween de 3-meter.
Op de foto's een indruk van hoe we dat deden. Een simpel microfoontje, een draadje, zender, mengpaneel, accu etc. Dat zwaailicht heb ik trouwens in 1979 gekregen voor mijn verjaardag onder het mom van voor een disco. Mijn moeder wist zo'n ding bij de locale importeur te kopen. Ik heb de zenders, trafo en zelfs het zwaailicht nog en zal die op den duur nog eens op de foto vastleggen.

Zo begon het. Simpel en altijd lachen!

Nu een wat duurdere microfoon en ook een 'toren' voor mijn apparatuur. Dit is rond de Kerst van 1979.

Hier nog het FM-draadje dat in de zolder hing, maar inmiddels stond de zendmast al in een parasolstandaard op de dakkapel. Daardoor kon ik tegelijkertijd zenden en ontvangen: zogenaamde 'nul seconden na de break' !!

Oud en Nieuw 1979 op 1980.

Oud en Nieuw 1979 op 1980.

De jaarwisseling was fris en het hagelde zelfs net voor de jaarwisseling. De volgende dag lag er wat hagel en vroor het. Het afval lag er mooi bij, bevroren met een laag zonnetje de day-after kater wat dempende.
Gebruikelijk waren de familie-leden met aanhang. Ikzelf luisterde naar de top 100 van het jaar of was al buiten bezig met het afsteken van vuurwerk.
De feitelijke jaarwisseling foto's (met net wat vuurwerk zichtbaar) ogen wat armoedig en amateuristisch, maar ze zijn ook niet door mij genomen ;) .

Aftellen tot 1980.

De tafel (die ik trouwens nu als erfstuk in mijn bezit heb) met oliebollen en appelflappen. Let ook op de verplichte Kerstster-plant. Het kleine plastic zakje van V&D (linksvoor op de tafel) is net te herkennen. Een antieke vijzel als ornament. Dikke bruine fluwelen gordijnen hangen voor de ramen. Oudjaar 1979 op 1980.....


Parasolstandaard diende als lanceeerbuis voor de vuurpijlen.

Te krappe broek, te kleine leren jas, ha ha. Let op de Romeinse kaars!! (Of is het een Zilver Fontein of Driekleuren Fontein??)

Afval!! Let op de auto's van die tijd.

Afval detail en uit een iets andere hoek.

Herfstbladeren in 1979.

Mooie berken- bomen in de Herfst. De volgende foto toont het pad een metertje of 50 verderop.
Hier het zelfde pad maar iets verderop. Een mooie betonnen paal om met je fiets tegen aan te rijden.

Herfstbladeren in 1979.

Prachtige opnamen van de bomen in de herfst nabij mijn woonhuis. De foto's dateren vermoedelijk eind september, begin oktober 1979. Op een van de foto's is nog een ouderwets betonnen anti-auto paaltje te zien. Ik ruik de herfst!!

Hier dezelfde bomen in de winter van 1978, zeer vermoedelijk eind december.


Herfst 1979: Let op de vies groen metaallak VW Golf Mk One!! Volgens mij zien we ook de neus van een Rover (P6) 2200. De bomen werden ergens eind jaren 80 onaaange-kondigd gekapt.

Vuurwerk 1979 op 1980.

Een mooie hoeveelheid 'VW'

Vuurwerk 1979 op 1980.

We haalden losse spullen zoals grondbloemen en pijlen. Uren stonden we in de chaotische rij meteen na kerst in een winkel in de Ruyschstraat te Amsterdam. De strijkers haalden we bij een 'boertje in de polder'.
Op deze foto zien we veel vuurwerk, dat nu niet meer te krijgen is. De potten en cakes van nu waren toen niet te koop, behalve dan kleintjes. De langere raket rechtsboven is een zgn ''penetrating rocket''. Let ook op de kleine stengun matjes.
Wat een tijd. Wat een tijd!!

Close up vanuit een iets andere hoek. Let op de luchthuilers (geel met paarse hals). Deze hadden een soort wit kruit dat anders rook na ontbranding.

Muziek en de FIJNE TIJD 1987

Zo rond november 1987 bracht Willy DeVille (bekend van zijn Spanish Stroll precies 10 jaar eerder als Mink DeVille) een single uit (het werd slechts een tip in de Nederlandse Top 40), geheten 'Miracle' . Ik vond dit nummer maar matig. Toch haastte ik me naar de platenzaak om er een te kopen. De reden was, dat ik op de radio de B-zijde hoorde. Kennelijk was de DJ dezelfde mening aangedaan en hij zei toen letterlijk, dat 'I Call Your Name' de B-zijde was van 'Miracle'. Toen ik bij de platenzaak aankwam, vroeg ik aan de eigenaar of hij de single in huis had. De eigenaar bevestigde dit en ik vroeg toen of ik de single even mocht zien en vasthouden. Vreemd genoeg had hij geen bezwaar. Ik kocht de single meteen, want inderdaad was de B-zijde 'I Call Your Name' en ik legde dit uit aan de verkoper, dat dit nu de reden was van mijn aanschaf. Hij begreep het, want hij wist er ook van. Er zijn diverse versies in omloop van dit nummer, maar de oorspronkelijke heb ik (ruim 20 jaar later) nu van vinyl geripped. Inmiddels heb ik de single ook als CD-single in huis (die kocht ik in 1988). De CD-speler was toen in opmars, dus CD's op zich waren nog niet 'in'.
Op het nummer is de aanwezigheid van Mark Knopfler duidelijk te horen.

De foto van de single is duidelijk afwijkend van de foto van de LP met dezelfde naam.


De achterzijde van de hoes toont andermaal een afwijking vergeleken met de foto van de LP. Merk op dat 'I Call Your name' de B-zijde is en dat Mark Knopfler de producer is.


De roepende Willy haalt men op...

WONDER

Opname Apparatuur

Opname Apparatuur

De apparatuur waarmee ik destijds al mijn muziek van de radio opnam, was bijna altijd van het ijzersterke merk PIONEER. Alleen de quartz-gestuurde draaitafel was van SONY en het/een cassettedek vaak van JVC of Pioneer.
Op dit plaatje ziet U een impressie van begin jaren 80. De tuner is een Pioneer TX608, een ijzersterke tuner met destijds een van de gevoeligste ontvangsten (ik geloof iets van 0.6 microVolt). Een coax-kabel ging boven de dakkapel langs onder de dakpannen door naar een fm-antenne, die ik aan een kleine mast had verbonden. de mast stond stabiel in een.....parasol-standaard (op de dakkapel en uit het zicht, want ik gebruikte dezelfde antenne om te zenden op de 3-meter FM). Deze apparatuur heb ik trouwens nog steeds, maar wel ergens op zolder.
Ik begon met opnemen ergens in het begin van 1975: makkelijk met een mono cassette recorder van Philips en een microfoontje voor de speaker van de transistorradio of de televisie. Hier hoop ik op den duur nog wat van te plaatsen. Pas later (maar nog steeds met een microfoontje) begon het wat te verbeteren qua kwaliteit. Pas in de Zomer van 1978 kocht ik mijn eerste stereoapparatuur. In de loop van de jaren verbeterde de opnamekwaliteit zich, maar de tuner heb ik tot eind jaren 90 gebruikt.

MUZIEK en de FIJNE TIJD 1978

MUZIEK en de FIJNE TIJD 1978.

De laatste paar maanden van het jaar waren meestal koud, guur en donker en we luisterden toen veel naar de radio, hielden hitparades bij en staken af en toe wat vuurwerk af (vuurwerk, bewaard van vorig jaar). We bereidden ons voor op St. Maarten, St. Nicolaas, de Kerstvakantie, Kerstmis en uiteindelijk de JAARWISSELING.
Een paar muzieknoten of akkoorden brengen me vaak onmiddelijk terug naar deze gezellige tijd. Ik zal met name de ongebruikelijke nummers aanhalen op dit blog. Ik begin met de ijskoude jaarwisseling van 1978 op 1979. Het nummer 'The Island' van Neil Merrywheather (inderdaad met een extra 'h' na de 'w') was steunplaat van Frits Spits' AVONDSPITS. Het nummer is nooit een hit geworden, maar Omnivoor was zeer onder de indruk van het nummer van deze Canadees. Ik heb er een single van weten te bemachtigen destijds en deze week heb ik er (bijna 30 jaar later) een vinyl-rip van gemaakt.









Voor een bezoek aan het hart van de jaarwisseling van 1978 op 1979 klikt men op:

NEIL



CATAPULT - SCHOOLGIRL
Het liedje 'Schoolgirl' van Catapult werd in het hart van de jaarwisseling 1978/1979 gedraaid. Verdraaid moeilijk te vinden op het web. Ik heb het singletje in mijn bezit. De schoolgirl op de sleeve is trouwens best appetijtelijk. 'Schoolgirl' was een 'tip' op 23 december 1978. 'Teeny bopper band' speelde rond de jaarwisseling van 1974/1975, maar is te 'vrolijk' om er Oud/Nieuw herinneringen aan te hebben. 'Here we go' werd een klassieker in de laatste maanden van 1976 en brengt betere herinneringen teweeg.
'Schoolgirl' is ook om een andere reden van toepassing omdat ik toen (zesde klas VWO) een oogje op een schoolgirl had, maar ik durfde het nooit te zeggen (met m'n puistenkop). Scheid Zakkerig dat ik altijd was naar de andere sexe toe is het in weze een wonder, dat ik getrouwd ben met kinderen.

De tekst van dit lied komt zwaar overeen met mijn 'lijden' toen:
''...and who didn't show up at my birthday party?? Schoolgirl.....cool girl....''
Een van de beste Catapult's, die ook als Monotones en uiteraard Wubbewen Wobbie wat hitjes hadden.
Ga andermaal terug naar het hart van de jaarwisseling van 1978 op 1979 met dit zeer goede nummer en klik op

MEISJE

Who's that girl standing down the gate?
Big blue eyes,
make me come too late?
Schoolgirl, schoolgirl.
Who's that girl in her tight blue jeans?
Making me crazy,
filling my dreams.
Schoolgirl, schoolgirl.

Will she ever know my name,
Will I ever lose that pain.
Schoolgirl's in my brain.

No, who's sitting so far from me and
who didn't show up at my birthday party?
Schoolgirl, schoolgirl...
...and who did I protect,
when the teacher said,
that she was filthy and
she was bad?
Schoolgirl, cool girl.

Will she ever know my name,
will I ever lose that pain.
Schoolgirl's in my brain.

Will I always be that weak,
will I ever kiss her cheek?
Schoolgirl can't you see?

Someday, I will call her at home,
hear her voice on the phone,
again and again....

...and who was looking in the wrong direction,
when he had a homerun to impress her?
Schoolgirl, schoolgirl.

Will she ever know my name,
will I ever lose that pain?
Schoolgirl's in my brain.

Schoolgirl, I'm talking about schoolgirl,
Oh, schoolgirl, my schoolgirl...

Tight blue jeans? Me neus: dat is leer!!

WATERSHIP DOWN (Waterschaps Heuvel)
Winter 1978 op 1979: guur, koud en in de bioscoop draaide Watership Down aka Waterschapsheuvel. De strijd van konijnen for survival. Notably het nummer 'Bright eyes' van Art Garfunkel (Mike Batt) werd een monsterhit in het voorjaar van 1979, maar het origineel werd door de AVRO op 1ste Kerstdag uitgezonden (1978). Dit origineel behoort wat mij betreft tot de top tien tearjerkers allertijden!!! Ik heb het origineel altijd beter gevonden dan de aangepaste hit van mei 1979. Nu dan eindelijk CD kwaliteit!! De LP heb ik in mijn bezit, maar hoef ik niet te rippen, dankzij


The GREAT FRITH !!!

Het topnummer Bright Eyes op het doek toont Fiver (Vijfje), die visioenen heeft en zojuist te horen heeft gekregen dat zijn broer is afgeschoten, maar dan een visioen ziet van de RABBIT OF DEATH (aka de vertegenwoordiger van FRITH, the Lord), het visioen volgt en uiteindelijk zijn broer zwaargewond vindt en en en.....snikaaisnik...de rest is history: zijn broer redt het!!!
Van slechts een film heb ik het filmboek en dat is dus Waterschapsheuvel. Er lagen in de plaatselijke boeken-kiosk slechts TWEE exemplaren: dik, iets van 200 pagina's , glad papier, met een bijna frame voor frame verslag van de film ongeveer in A5 formaat. Het ene exemplaar kocht ik (een gulden of 20 geloof ik), het andere werd door de broer van mijn goede jeugdvriend aangeschaft. Dit boek heb ik nog steeds in superminte staat. Het was ook een van de weinige films, die ik twee keer in de bioscoop heb gezien. de andere twee waren ''Alien'' en ''Halloween''

Zie hier een breakdown van de Original Soundtrack van Watership Down.